Ես չգիտեմ՝ երբ է ծնվել իմ մեջ նկարիչը։ Հնարավոր է այն օրերին, երբ ես լսում էի իմ ծնողների պատմությունները մեր լեռնային կախարդական ծննդավայրի մասին, երբ մանկիկ հասակում վազվզում էի տան շրջակայքով, ուրախանում բազմերանգ թիթեռներով և միջատներով։ Գույն, լույս, երազանք. ահա այն, ինչ ես երազել եմ։ Հողը մի կենդանի էակ է, նա ունի իր հոգին։ Առանց […]

Քաջերի սահմանը իրենց զենքն է, որքան կտրի այնքան էլ կտիրի: Ինչն մարդնու ու նրա գործերն են, այն էլ նրա պատմությունն է: Թե դու Շարայի վորկորն ունես, մենք Շիրակի ամբարները չունենք: Ինչպես հովհազը չի կարող իր խայտերը փոխել և Եթովպիային թխությունը, այնպես էլ ամբարիշտ մարդը իր բարքը: Պատմությանը անհրածեշտ է աշխարհական կարգերի գիտություն ձեռք բերենք և […]

«Նաիրի Զարյանը սովետահայ գրականության այն դեմքերից էր, որոնք սկզբնավորեցին, կազմավորեցին և բարձրացրին այդ գրականությունը համամիութենական ճանաչման աստիճանի: Նա այն անուններից է, որոնցով մեր գրականությունը դառնում է ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհին հայտնին իրողությունը»: /Վաղարշակ Նորենց/ «Նաիրի Զարյանի հետ ես բարեկամացել եմ մեր համատեղ աշխատանքի ընթացքում…իմ հիշողության մեջ նա մմիչտ կմնա որպես պայծառ մարդ, քաղաքացի, մեծ ճաշակի և […]

«Րաֆֆիի գրեթե բոլոր վեպերը կրում են ռոմանտիկ դպրոցի բնորոշ կնիքը» /Փափազյան/ «Րաֆֆին իրական վեպի ամենալայն ըմբռնողն ու տարածողը եղավ: Նրա վեպերի խորքում մի մեծ իրական կյանք է թավալվում» /Հակոբյան/ «Բոլոր նրա նկարագրությունները սքանչելի են և ունեն գեղարվեստական բարձր արժեք» /Թանգյանց/ «Դժվար թե մի ուրիշ վիպագիր այնքան հասարակական նշանակություն ունենա, որքան ունեցավ նա, որը մարմնավորեց իր […]

«Նա հոգեբանական անալիզի վարպետ է, ունի դիտող սուր աչք, թափանցող միտք, օժտված է հումորով, նրա լեզուն յուրահատուկ է՝ անհատական մի ոճ,  որ գեղեցիկ է ինքնին՝ հարուստ ինքնուրույն պատկերներով, անսպասելի մետաֆորներով, թևավոր դարձվածքներով: Այս բոլորը որոշ չափով նոր գեղեցկություն են բերում մեր գրական ոճի մեջ» /Ավ. Իսահակյան/ «Դեմիրճյանի ոճը իրոք բարդ էր և նրան թարգմանելը՝ դժվար […]

«Ստ. Զորյանը, արդարև, ժողովրդի կյանքում տեղի ունեցած կերպարանափոխությունների ու նրա պատմական ճակատագրի տարեգրին է: Դրանով էլ նրա ստեղծագործությունն արժանացել է համաժողովրդական ճանաչման»  /Ա. Աղաբաբյան/         «Բոլորովին այլ են Զորյանի «տխուր» մարդիկ: Նրանք ոչ թե վերընթացի, այլ վարընթացի մարդիկ են: Կապիտալիզմի ջրաղացպանը կամ անդառնալիորեն մանրացրել է նրանց, կամ աղճատել, այլանդակել, երկու դեպքում էլ նետել […]

«Չարենցը  Հոկտեմբերյան սոցիալիստական էպոխայի ամենամեծ բանաստեղծն է հայ գրականության մեջ և նա բազմակողմանի կերպով ազդեց հայ գրականության վրա… Նա ինչ որ տվեց, դա մի անմահ կոթող է հայ գրականության մեջ»  /Ավ. Իսահակյան/                                               […]